Od kiedy podjąłem pracę misyjną w Ukrainie, dużo się dzieje w życiu moim i mojej parafii, którą jest Nowa Uszyca w diecezji kamieńsko-podolskiej. Zanim zasiadłem do pisania tych słów, przeczytałem w nieszporach taki tekst: Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo nas zrodził do żywej nadziei (1 P 1, 3). Bóg nieustannie przypomina nam o swoim wielkim miłosierdziu i prosi, by z niego czerpać.
Kiedy przyjechałem do Nowej Uszycy, takim wyraźnym znakiem Jego miłującej obecności była dla mnie 1. Niedziela Adwentu, czyli 27 listopada 2022 roku. Tego dnia stanąłem przy ołtarzu przed moją nową wspólnotą jako jej, nowo mianowany przez biskupa Leona Dubrawskiego, proboszcz. I tego samego dnia biskupi Ukrainy ogłosili, że rozpoczynający się rok liturgiczny będzie Rokiem Bożego Miłosierdzia. Była to dla mnie ważna decyzja.
Jako wspólnota parafialna staramy się odpowiadać na zaproszenie Pana Boga swoją modlitwą. Duchowość związana z kultem Bożego Miłosierdzia jest tutaj dobrze znana. Zatroszczyli się o to moi współbracia werbiści, którzy wcześniej pracowali w Nowej Uszycy. Rozpoczęliśmy zatem codzienną godzinną adorację Najświętszego Sakramentu, podczas której modlimy się Koronką oraz śpiewamy Godzinki do Bożego Miłosierdzia zaproponowane przez Konferencję Episkopatu Ukrainy. Powierzamy miłosiernemu Bogu ogarniętą wojną Ukrainę i wszystkich ludzi, którzy w bardzo różny sposób zostali dotknięci jej okrucieństwem. Od kiedy zacząłem tutaj swoją pracę misyjną, widzę jak wiele twarzy ma cierpienie i ból związany z działaniami wojennymi i jak niewiele ma to wspólnego z doniesieniami medialnymi.
Wydarzeniem, które także odczytuję, jak odpowiedź na wezwanie Boga do ufności, było ofiarowanie nam obrazu Jezusa Miłosiernego. Został on poświęcony w kościele Misyjnego Seminarium Duchownego w Pieniężnie 15 stycznia 2023 roku, czyli w uroczystość św. Arnolda Janssena, założyciela naszego zgromadzenia. Wydarzyło się to dzięki staraniom o. Wiesława Dudara SVD, dyrektora Referatu Misyjnego oraz ofiarności Pani Marii Szostak. Jest ona fundatorką wielu obrazów Jezusa Miłosiernego dla różnych wspólnot, a tym razem ofiarowała go naszej parafii. Obraz ten został uroczyście wprowadzony do naszego kościoła parafialnego i obecnie znajduje się w kaplicy Bożego Miłosierdzia.
Kolejnym wielkim darem Bożej Opatrzności było poświęcenie w Łagiewnikach obrazów Apostołów Bożego Miłosierdzia – św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II. Wydarzyło się to 13 kwietnia 2023 roku, czyli w siódmym dniu nowenny przed świętem Bożego Miłosierdzia. Obrazy te są darem Sanktuarium Bożego Miłosierdzia dla naszej parafii.
Dotarły one do nas dokładnie 16 kwietnia 2023 roku, czyli w Niedzielę Bożego Miłosierdzia. Zostały bardzo uroczyście przywitane przez całą wspólnotę. Wydarzenie to nazwane zostało „mostem Bożego Miłosierdzia”, wskazując na duchową łączność między Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach oraz Parafią Przemienienia Pańskiego w Nowej Uszycy. Obrazy Apostołów Bożego Miłosierdzia znalazły swe miejsce obok obrazu Jezusa Miłosiernego, który kilka tygodni wcześniej przyjechał z Pieniężna. W ten sposób, dzięki życzliwości i pomocy naszych darczyńców, w Nowej Uszycy powstała kaplica Bożego Miłosierdzia na wzór Sanktuarium w Łagiewnikach.
Wszystkie te wydarzenia są dla mnie znakiem szczególnej obecności miłosiernego Boga wśród nas. W kaplicy Bożego Miłosierdzia w sposób szczególny spotykamy się z Jezusem. Dzięki Jego obecności w Najświętszym Sakramencie jesteśmy blisko Jego serca i doświadczamy wielkiej miłości. To miejsce, w którym Jemu oddajemy wszystko, z czym przychodzi się nam mierzyć w trudnym czasie wojny. Tutaj, z tej drugiej strony mostu miłosierdzia, trwamy wraz z całym światem na modlitwie, prosząc o dar pokoju oraz oraz ukojenie bólu i pokój serca dla wszystkich, którzy cierpią.
Obecność Boga dostrzegam również w ludziach, których tutaj spotykam. Ich szczera wiara i prosta modlitwa dotykają mojego serca. Widzę, jak poprzez swoje ufne trwanie przed Jezusem budują niezwykle bliską, intymną relację z Bogiem.
Wyrazem wielkiej ufności w Boże Miłosierdzie niech będzie świadectwo, pani Lesi Stasyszeny, która wraz z panem Aleksandrem Holodem reprezentowała naszą parafię podczas poświecenia obrazów Apostołów Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach. Oto jej słowa:
Podczas przebywania w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach po raz pierwszy w życiu poczułam niezrównaną miłość Jezusa Miłosiernego. Poprzez cudowny obraz patrzył na mnie z wielką, szczerą, życzliwą i bezinteresowną miłością. Moje serce się radowało i napełniało wielką łaską. Jednocześnie trwała w nim nieustająca modlitwa dziękczynna za dar życia i za wszystko, co dał mi Pan. Czułam w sercu tak wielkie dziękczynienie i radość z tego, że Jezus mnie przyjmuje taką, jaka jestem. Obejmuje całe moje życie i to wszystko, co w nim przeszłam. Mój ból, cierpienie, ale i upadki, porażki, lenistwo, niewdzięczność. Zawsze czeka na mnie z otwartymi ramionami. Pragnie mojej pokuty i chce, abym z ufnością wracała do Niego, prosząc o przebaczenie grzechów. Uświadomiłam sobie, że tak często Go zasmucałam swoim grzechami i że tak bardzo cierpiał za mnie na krzyżu.Do tej pory nigdy nie czułam tak silnej miłości i obecności Boga w moim życiu.
Wielkim zaszczytem i radością była dla mnie możliwość pielgrzymowania do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach i uczestniczenie w uroczystości poświęcenia obrazów św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II.
To nie przypadek, że w tak trudnym dla Ukrainy czasie, gdy trwa wojna, kiedy giną dorośli i dzieci, a całe rodziny są zmuszone opuszczać swoje domy, Bóg nas nie opuszcza. Jest w naszym życiu pełnym trudności, bólu, niepewności. Stale posyła ludzi, którzy są dla nas wsparciem i cierpią razem z nami.
To, czego doświadczyłam tamtego dnia w Łagiewnikach, trwa nadal. Każdego dnia, gdy jest wystawiany Najświętszy Sakrament w kaplicy Bożego Miłosierdzia i modlimy się całym sercem, z ufnością zwracając się do Boga, wierzę mocno, że On wysłucha naszych próśb. Moje serce zatapia się w kochającym Sercu Jezusa i pragnę, aby każdy człowiek otrzymał łaskę doświadczenia Bożego Miłosierdzia, bez którego życie nie ma sensu.
Jezu, ufam Tobie! Oddaję w Twoje miłosierne ręce życie moje i moich bliskich – rodziny i przyjaciół. Powierzam Ci naszą parafię, księży, siostry zakonne, obrońców mojej ojczyzny i tych wszystkich, którzy cierpią. Ocal naszą Ukrainę. Uratuj „od powietrza, głodu, ognia i wojny”. Zaprowadź pokój na naszej ziemi.
Niech Uroczystość Serca Jezusowego, którą obchodzimy w piątek, 16 czerwca, stanie się dla nas niezwykłym doświadczeniem Bożej miłości i miłosierdzia.
Józef Gwóźdź SVD
Nowa Uszyta, Ukraina
