Wyobraźmy sobie taką scenę: północne Togo, trzy wioski w prefekturze Dankpen – Bolpido, Bitchakodo i Monmonde. Miejscowości wysuszone przez porę suchą, otrzymują prawdziwy dar niebios, czyli studnie głębinowe.
W Bolpido odwiert o głębokości 73 m i o wydajności 4 m3 na godzinę, poświęcony będzie Świętym Archaniołom Michałowie, Gabrielowi i Rafałowi. Odwiert w wiosce Bitchakodo ma głębokość na 64 m, wydajność 4,2 m3 na godzinę i będzie poświecony św. Janowi Chrzcicielowi. W końcu odwiert w wiosce Monmonde o głębokości 96 m i wydajności 7,5 m3 na godzinę będzie nosił imię św. Franciszka z Asyżu. Wszystkie trzy studnie zostały poświęcone 13 stycznia 2025 r. przez o. Davisa Mekkattuparambil SVD, werbistę pochodzącego z Indii.
Mieszkańcy tych wiosek, z twarzami rozjaśnionymi wdzięcznością, gromadzą się wokół studni. Starsi, ze łzami wdzięczności w oczach, błogosławią polskich darczyńców za ten bezcenny gest. Dzieci, beztroskie i radosne, bawią się wokół punktów wodnych, symboli nadziei na koniec uciążliwej pracy kobiet i dziewcząt, które do tej pory chodziły po wodę aż 3 km.
W powietrzu rozbrzmiewają tradycyjne pieśni i tańce, wyrażające głęboką i szczerą wdzięczność. Ten dar, w środku pory suchej, to znacznie więcej niż zwykła pomoc materialna – to obietnica lepszych dni i silna więź między społecznościami Togo i Polski, które są daleko od siebie, ale zjednoczone solidarnością i człowieczeństwem.
Wyobraź sobie, że jesteś w środku pory suchej, kiedy ziemia jest sucha, a rośliny walczą o przetrwanie. Nagle z odwiertu tryska fontanna wody, przynosząc powiew nadziei i ulgi. To tak, jakby sama natura dała ci cenny prezent. Widok wody, świeżej i obfitej, wywołuje uczucie głębokiej wdzięczności i czystej radości. To moment, w którym odradza się nadzieja, a obietnica jaśniejszej przyszłości nabiera kształtu. To spektakl, który rozgrzewa serce i odżywia duszę, przypominając nam o pięknie i hojności natury.
Mieszkańcy wiosek Bolpido, Bitchakodo i Monmonde dziękują darczyńcom w Polsce oraz Referatowi Misyjnemu Księży Werbistów w Pieniężnie za ten cenny dar, jakim jest woda, symbol życia. Obiecują modlić się za Was – chrześcijanie w swoich kościołach, a wyznawcy religii tradycyjnej, wzywając imiona swoich przodków. Ja zaś będę się modlił za każdego z Was podczas Mszy świętej.
Wszystkim darczyńcom w Polsce składam moje najserdeczniejsze życzenia szczęśliwego Nowego Roku 2025. Niech Wam Bóg błogosławi!
Marian Schwark SVD
Lomé, Togo
Bolpido jest dzielnicą wielkiej wioski Nampoch, leżącej 12 km od Guerin Kouka, gdzie werbiści prowadzą parafię. Nampoch jest stacją boczną tej parafii. Bolpido liczy 1500 mieszkańców. Kobiety chodzą po wodę 2 km do pobliskiego strumyka Fienni. W wiosce jest szkoła podstawowa i szkoła średnia oraz ośrodek zdrowia prowadzony przez Siostry Katarzynki. Animiści, chrześcijanie i muzułmanie tej wioski żyją w pokoju. Fundatorami studni Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała jest rodzina Wiktor z Frydrychowic.
Bitchakodo jest częścią wioski o nazwie Nargbal, znajdującej się 26 km od Guerin Kouka. Wioska liczy 250 mieszkańców. Kobiety chodzą po wodę 2,5 km. Mieszkańcy zajmują się rolnictwem. Do najbliższego ośrodka zdrowia muszą iść aż 12 km. Studnię Świętego Jana Chrzciciela ufundowała Parafia św. Jana Chrzciciela z Pyzówki.
Wioska Monmonde leży 19 km od Guerin Kouka. Liczy 1750 mieszkańców. Kobiety chodzą po wodę 3 km do niewielkiej rzeki o nazwie M’Boundja. Dzieci muszą iść 2,5 km do szkoły podstawowej. Szkoła średnia i ośrodek zdrowia są w wiosce Namab, do której odległość wynosi również 2,5 km. Studnia św. Franciszka z Asyżu powstała dzięki wsparciu anonimowej dobrodziejki z Olsztyna.
Studnie w Bolpido, Bitchakodo i Monmonde powstały w ramach akcji „Woda dla Afryki” prowadzonej od 2020 roku przez Referat Misyjny Księży Werbistów w Pieniężnie. Jej celem jest pomoc finansowa lokalnym wspólnotom wioskowym w drążeniu i budowie studni głębinowych. W 2024 roku akcja została włączona w projekt „150 studni na 150-lecie SVD”, dzięki któremu werbiści na całym świecie chcą upamiętnić 150. rocznicę założenia Zgromadzenia.
